در صنعت چاپ به جلد کردن صفحات، تا کردن، ترتیب (قرار دادن فرم های تا شده در کنار هم)، ته دوزی و … صحافی می گویند.
صحافی به دو روش دستی و ماشینی انجام می شود. روش دستی از دوران قدیم مرسوم بوده، اما سرعت و در برخی موارد کیفیت پایین تری نسبت به روش ماشینی دارد.
صحافی سررسید به ۵ روش انجام میشود.
مانند صحافی کتاب بوده و برگه ها را در کنار هم قرار داده و به وسیله چسب به یکدیگر متصل می شوند.
معایب: جداشدن برگه ها، عدم باز شدن راحت سررسید، کم دوام بودن.
مزایا: سرعت بالا در تولید، کم هزینه.
در این صحافی فرم های سررسید در دسته های ۱۶،۸ و یا ۳۲تایی شده، سپس توسط دستگاه ترتیب کن و یا به صورت دستی ترتیب می شود و با دستگاه دوخت به همدیگر دوخته می شوند.
معایب: سرعت تولید کمتر، هزینه بالا.
مزایا: بادوام، حفظ شکل ظاهری در طولانی مدت.
در این صحافی پس از تا شدن فرم ها به وسیله دستگاه پانچ، یک طرق اوراق ها سوراخ می شود. سپس داخل فنر قرار می گیرند.
معایب: مقاومت کمتر نسبت به صحافی دوخت، قرارگیری نامنظم کاغذها (در برخی موارد).
مزایا: سهولت در باز و بسته شدن، امکان جداسازی برگه های مورد نظر، راحتی در نوشتن.
در این صحافی برگه ها با توجه به محل قرارگیری حلقه ها و ابعاد قفل، سوراخ می شوند. سپس برگه ها بر روی حلقه ها نصب می شوند.
معایب: قیمت بالا، وزن بالا.
مزایا: بادوام، ماندگاری بالا.
این نوع صحافی در سرسیدها با تعداد برگه های کم مورد استفاده قرار می گیرد. برگه ها پس از تا و ترتیب شدن به وسیله منگنه به هم متصل می شوند.
معایب: کم دوام، عدم باز شدن راحت سررسید.
مزایا: سبک بودن، کم هزینه.
